Absolwent Wydziału Architektury PP laureatem Konkursu Moja Wielkopolska

Dwudziesta trzecia edycja konkursu Moja Wielkopolska zorganizowana w roku jubileuszowym, na prace dyplomowe związane z Wielkopolską, została zakończona.

W tym roku ocenie poddano dwadzieścia dwie prace dyplomantów z roku akademickiego 2012/2013. Na konkurs wpłynęły prace z trzech Uczelni Wyższych publicznych w Poznaniu: jedenaście z Politechniki Poznańskiej, pięć z Uniwersytetu Przyrodniczego i sześć z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Sąd konkursowy postanowił przyznać wyróżnienie równorzędne Panu Przemysławowi Zawieja, za pracę pt. „Centrum: Uniwersytecki Park Historii Ziemi w Poznaniu" wykonaną na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej, w Zakładzie Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji, pod kierunkiem promotora dr inż. arch. Hanny Michalak. Wyróżnienie ufundowane zostało  przez Pana Prezydenta Miasta Poznania.

[http://tup.poznan.pl/news/132/16/Wyniki-Konkursu-Moja-Wielkopolska-2013]

Punktem wyjścia przy projektowaniu kompleksu Centrum Uniwersytecki Park Historii Ziemi była publikacja autorstwa: Jerzego Fedorowskiego, Jerzego Błoszyka, Edwarda Chwieduka, Janusza Czebreszuka, Honoraty Korpikiewicz i Justyny Wiland-Szymańskiej pod tytułem Centrum Uniwersytecki Park Historii Ziemi w Poznaniu, wydana w 2011r. przez UAM w Poznaniu, która zawiera najważniejsze postulaty i główne założenia dotyczące projektowanego obiektu. Władze Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu przewidują stworzenie kompleksu składającego się z kilku niezależnych budynków tematycznych, w tym pawilonu astronomii i fizyki; geologii, paleontologii i geografii; biologii; archeologii oraz szeregu innych obiektów uzupełniających kompleks, także zaplecza badawczego i magazynowo - przygotowawczego oraz hotelu dla odwiedzających i ludzi nauki z całego świata. Całość zatopiona w zieleni parku dydaktycznego.

Obiekt zlokalizowano na działce znajdującej się w północnej części Poznania, w sąsiedztwie budynków wydziałowych UAM - kampusu Morasko, będącej obszarem o cennych walorach przyrodniczych i krajobrazowych  oraz ciekawym zróżnicowaniu terenu.

Istotą poszukiwań koncepcji projektowych było połączenie wniosków wyciągniętych z analiz funkcjonalno-przestrzennych opracowywanego terenu i założeń projektowych wynikających z wymagań stawianych przez władze Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, a także z uwarunkowań przyrodniczych, komunikacyjnych i krajobrazowych. 
Inspiracją i kluczem do rozwiązań po raz kolejny okazała się natura, a ściślej ujmując - planeta Ziemia. Zróżnicowany kształt i dynamiczna forma obiektów wchodzących w skład kompleksu to nawiązanie do szczelin powstających w wyniku działania potężnych sił uwalniających się podczas ścierania się płyt tektonicznych.

Konstrukcję obiektów zaprojektowano w technologii żelbetowej monolitycznej. Głównymi elementami nośnymi stanowiącymi szkielet każdego z budynków są ściany nośne oraz słupy okrągłe o średnicy 50 cm. Podstawowym modułem konstrukcyjnym jest siatka słupów o rozstawie osi 8,1 m x 8,1 m, ulegająca modyfikacji w przypadku nieregularności, które wynikają z krzywolinijnej formy budynku. Obok szkła, głównym materiałem, jaki zastosowano do pokrycia elewacji jest miedź, po którą sięgnięto nie tylko z przesłanek estetycznych. Ten materiał ma znakomite właściwości antykorozyjne, a jego koloryt pozwoli na wpisanie elewacji obiektu w krajobraz.